សង្ខេបរឿង៖ សួន សម ជាកូនប្រុសរបស់លោកពូ សួន សុខ
និង មីងសន កសិករនៅភូមិបរវិល ស្រុកសង្កែខេត្តបាត់ដំបង។ កាលពីឆ្នាំ
១៩៤៩ ពូសុខ ត្រូវទាហានបារាំងចាប់យកទៅធ្វើទា
រុណកម្មនៅស្រុកអាចម៍រមាសរហូតដល់បាត់បង់ជីវិតដោយ
គេចោទថាគាត់ចូលដៃជាមួយ ខ្មែរឥស្សរៈ។
មរណៈភាពរបស់ឳពុកបានបង្ខំអោយ សម បញ្ឈប់ការសិក្សារត្រឹមថ្នាក់
ឧត្តម ដ្ឋាន ដើម្បីមកធ្វើស្រែចំការ ជាមួយម្តាយ មេម៉ាយ។
មួយឆ្នាំក្រោយមក សម ត្រូវពួកខ្មែរ
ឥស្សរៈសង្ស័យថាចូលដៃជើងជាមួយពួកបារាំងវិញ។
មើលឃើញសេចក្តីស្លាប់ដែលអាន កើតមានដល់ជីវិតខ្លួន សម
ក៏គេចខ្លួនមកនៅក្រុងបាត់ដំបង។ បួនថ្ងៃក្រោយមកម្តាយសម
ក៏លាចាកលោកនេះទៅទៀត ដោយសារជម្ងឺអាសន្នរោគ។ លុះបានធ្វើបុណ្យបូជាសព
ម្តាយរួចរាល់ហើយ សម
ក៏សំរេចចិត្តធ្វើដំណើរទៅរស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ ពេលនោះ សម
ទើបតែមានអាយុ ១៨ឆ្នាំ ហើយជាដំបូងដែលសម មកស្គាល់ទីក្រុងភ្នំពេញ។
មកដល់ទីក្រុងភ្នំពេញ សម
ស្នាក់នៅក្នុងវត្តមហាមន្ត្រីជាមួយព្រះភិក្ខុសៅ ដែល
និមន្តមកពីខេត្តបាត់ដំបង ព្រះភិក្ខុអង្គនេះបាន
ជួយជ្រោមជ្រែងរកការងារអោយ សម ធ្វើក្នុងហាងជំនួញមួយ
បានកំរៃប្រចាំថ្ងៃ ១៥៛។ សមបានឈប់ធ្វើការនៅក្នុងហាងនោះ
ដោយពុំអានទ្រាំទ្រ ពីការមើលងាយពីសំណាក់កាប៉ូរ៉ាល
និងអ្នកធ្វើការមួយចំនួននៅទី នោះ។ សម
បានសុំចូលធ្វើជាកម្មករហាងជំនួញផ្សេងៗ
និងកិច្ចការរាជការខ្លះទៀតហើយ ផ្លាស់ប្តូរកន្លែងជារឿយៗ
ដោយពុំអាចអត់ទ្រាំនិងពាក្យសំដីមើលងាយពីអ្នកត្រួតត្រាកន្លែង
នោះបាន។ ទីបំផុត សម សំរេចចិត្តធ្វើជាកម្មករធាក់ស៊ីក្លូ
(ត្រីចក្រយាន)។
(all readers's comments can help improve the information, as well as better social)
